Miguel Milá ontwierp deze tafel halverwege de jaren zestig als altaar voor zijn bruiloft. Later werd het een tafel voor dagelijks gebruik, maar werd nooit geproduceerd. Alsof hij een meestervakman was, ontwierp Miguel Milá dit stuk vanuit een hart van eenvoud en onvolkomenheid. De vorm verbergt de complexiteit, maar onthult tegelijkertijd het eigen karakter van het hout, waardoor het leven en prominentie krijgt.